سفر نامه استانبول

عجب شهری! فکر کنم استانبول هرگز نمی خوابه...

من  شنبه   استانبول رسیدم . البته برای شرکت در کنفرانس روانشناسی اروپا   European Congress of psychology. واسه همین  برنامه ریزی کرده بودم که از چند جای دیدنی استانبول بازدید کنم.

من تو هتلی در منطقه تکسیم Taksim اقامت داشتم. منطقه ای که در آنجا مغازه ها ، رستوران ها و کافه های خیلی زیادی وجود داره.  اولین پیاده روی ، من رو از میدان تکسیم به طرف یک خیابان مخصوص پیاده ها برد که به طور غیر قابل باوری شلوغ بود.  اونایی که منو می شناسند میدونند که من معمولا دوست ندارم که خیابان گردی بکنم و اول کار سعی کردم که از چپ و راست از مردم سبقت بگیرم . اما بعد فهمیدم که این کار اصلا عملی نیست و خودمو ول کردم تا با موج جمعیت برده شوم. در جاهای مختلف خیابان سکوهایی مهیا شده بودند و گروههای موسیقی برای اجرا آماده می شدند. در یک رستوران در پایین برج گالاتا Galata Tower یک شام عالی خوردم.  آشپزی به سبک ترکی تقریبا  یک غذای خوب برای گیاه خوارها ارائه می ده.

 

برج گالاتا با قدمت 1500 سال 

طرفهای غروب رفتم بالای برج گالاتا و اونجا فهمیدم که چرا به گولدن هورن  Golden Horn ( یکی از شاخه های دریا که به داخل شهر رفته) میگن شاخ طلایی! اون شکل یک شاخ رو داشت و موقع غروب کاملاً طلایی رنگ میشه. من یک چشم انداز زیبا از بالای برجی داشتم که 1500 سال پیش ساخته شده بود.